Pisałem, że w Muszynie odbędą się w dniach 18-20 lipca XI Galicyjskie Manewry Strategów.

Razem z dwoma Kumplami (Igorem i Konradem) wyskoczyliśmy do tej malowniczej miejscowości. Na miejscu było sporo Starej Wiary jak i nowych adeptów wojennych (i nie tylko) planszówek.

Nastawiony byłem na zagranie w 4 gry – Empire of the Su n i Pragę z systemu BAR z Igorem oraz w The Coming Storm i Heroes of Blitzkrieg z Konradem. Nie zagrałem jedynie w Pragę. Za to z Konradem rozegrałem taktyczną grę z magazynu World at War  – Guards Armour Division (seria Famous Divisions).

Wystartowaliśmy z Warszawy ok. 7 rano. Kilka minut po 14 byliśmy w Muszynie. Zakwaterowaliśmy się w DW Jastrzębiec, zjedliśmy i poszliśmy na salę gier, która znajdowała się w siedzibie muszyńskiej OSP. Przyznam, że to najlepsza sala do gier na jakiej przyszło mi grać – przestronna, z dobrą wentylacją, widna.

Ok. 16.30 zaczęliśmy z Igorem ustawiać EotS – ponieważ była to jedna z pierwszych rozgrywek Igora a wybrał Aliantów, zagraliśmy kampanię od 1942. Już w pierwszym etapie postawiłem Igora w trudnej sytuacji wywołując rywalizację między armią a flotą. Potem przez całą rozgrywkę kontrolowałem, aby stan ten nie uległ zmianie. Niewątpliwie sprzyjał mi w tym los (dociąganie kart). Igorowi sprzyjało za to szczęście w wojnie strategicznej – jego łodzie podwodne mocno zachodziły mi za skórę – może ze dwa razy w ciągu 7 etapów dobierał normalną liczbę kart. Dobre podsycanie konfliktów między rodzajami sił zbrojnych negatywnie odbijało się na liczbie ofensyw do zagrania – dostawałem marne karty i w większości musiałem grać inne karty na OPS. W konsekwencji musiałem zupełnie porzucić kierunek australijski. U Igor widać było, że jest w ten tytuł graczem początkującym. Zdecydowanie nie pomogło mu to w podejmowaniu decyzji, co skutkowało w końcu brakiem cierpliwości. Ostatecznie wygrałem w ostatnim etapie 43 roku. Bardzo dziękuję Igorowi za rozgrywkę – liczę na więcej 🙂

Igor przy EotS.

W sobotę zagrałem z Konradem najpierw w scenariusz Pułtusk – Gołymin z The Coming Storm – gry Kevina Zuckera z okresu napoleońskiego a potem zasiedliśmy do Dywizji Gwardii. Na pierwszy ogień poszedł Goodwood.

W grę OSG Konrad został Napoleonem a ja Benningsenem. Scenariusz jest trudny dla Francuzów – raz że krótki dwa ustawienie jest takie, iż na starcie większość ich wojsk jest bez zaopatrzenia. Dodatkowo są rozproszeni. Pod Pułtuskiem zdecydowaną przewagę mają Rosjanie. Starcie ciekawe, ale z uwagi na krótki czas trwania, założenia pogodowe generalnie zdecydowanie polegało na wzajemnym przepychaniu się. Ostatecznie wygrałem  Rosjanami.

Sytuacja pod Gołyminem.

Potem zagrałem w ciekawą grę z magazynu World at War – 4 bitwy brytyjskiej Dywizji Gwardii.Gra bardzo ciekawa, nie pozbawiona jednak mankamentów. Generalnie mechanizm polega na aktywacji zgrupowań za pomocą chitów. Wadą tego mechanizmu jest to, że nawet jak wyciągniemy chit dywizji, to możemy aktywować jednostki jednego batalionu czy brygady. Innymi słowy nie da się zorganizować uderzenia połączonymi rodzajami broni, jeśli nie wchodzą one w skład jednego „komanda”. Moim zdaniem świetny system rozstrzygania walki, dzięki któremu mając nawet dużą przewagę nie jesteśmy pewni sukcesu. Działa to w obie strony. Generalnie podoba mi się i jeszcze raz chętnie zagram.

W niedzielę zagraliśmy z Konradem i Leliwą w Heroes of Blitzkrieg – taktyczną gierkę ze stajni Lock’N Load z kampanii francuskiej. Rozegraliśmy połowę scenariusza. Chłopaki wyrażali się dość pozytywnie o niej.

Na innych stołach wiele się działo. Była Blues vs Grays, była wojna austriacko – pruska z 1866r., wojna domowa w Hiszpanii, nieśmiertelna Virgin Queen czy Struggle of Empires. Tradycyjnie odbył się turniej w Wings of War. Były też Euro gry.

Podobało mi się i  za rok pewnie wpadnę ponownie.

Dziękuję Igorowi i Konradowi za podwózkę i towarzycho a Pawłowi (dbj-owi) za organizację.

20 czerwca bieżącego roku zawitałem wraz z rodziną do królewskiego grodu Krakowa. Wieczorem tego dnia odwiedził mnie serdeczny Kolega – Michał Stachura – znany powszechnie w środowisku jako Samuel.

Michał przyniósł ze sobą „samoróbkę” autorstwa przede wszystkim jego brata Mikołaja (mój gość określił swój udział w projekcie na jakieś 30%) o bitwie pod Ligny z 16 czerwca 1815r..

Wielkie wrażenie zrobiła na mnie mapa – pięknie wykonana jak na prototyp. Żetony też estetycznie wykonane. Tym chętniej zasiadłem do rozgrywki.

Mechanika opiera się o prostą zasadę naprzemienności faz (I go – You go).

Michał w kwadrans wyjaśnił zasady gry. Każdy etap zaczyna się od reorganizacji oddziałów rozbitych – jeśli taki oddział jest co najmniej 3 pola od przeciwnika może wykonać test morale. Wynik równy i niższy od współczynnika oznacza sukces. Możemy bez kłopotu poruszyć oddziałami znajdującymi się na początku naszej fazy ruchu w zasięgu dowodzenia wodza. W naszej rozgrywce generalnie ten problem nie występował ze względu na niewielką planszę.

Po wykonaniu ruchów strzela artyleria, jeśli ma ona LOS do celu. Własne jednostki nie blokują widoczności. Generalnie im więcej jednostek strzela do jednego celu tym lepiej. Rezultatem ostrzału może być „wyczerpanie” jednostki (zmniejszenie jej siły), albo bonus do rzutu kością podczas walki (oddaje to dezorganizację podczas ostrzału).

Po ostrzale możemy przystąpić do walki. Każdy oddział opisany jest przez 3 współczynniki – liczebność, morale i ruchliwość. Walka nie jest obowiązkowa i nie trzeba atakować wszystkich oddziałów w swojej strefie kontroli. Żetony reprezentują brygady (czasami dywizje jazdy). Od sumy oddziałów atakujących odejmujemy liczebność obrońcy (nie ma stacków) i rzucamy dwunastościenną kością, wprowadzając modyfikatory (np. za ostrzał artylerii czy teren), a następnie wprowadzamy efekty starcia. Korzystamy z dwóch tabel – w zależności od tego co jest celem ataku – czy piechota czy kawaleria.Muszę przyznać, że tabele są świetnie skonstruowane i nawet duża różnica nie gwarantuje nam sukcesu w walce. Dodam jeszcze, że istniej coś takiego jak demoralizacja armii i jej rozbicie w wyniku strat i rozproszenia jednostek.

Potem przystąpiliśmy do rozgrywki. Muszę przyznać, że gra się bardzo płynnie a emocji było mnóstwo. Łącznie z tłumaczeniem zasad, setupem graliśmy 3 godziny i zrobiliśmy pełne 9 etapów (cała gra). Szybko, prawda?

Grałem Prusakami. Michał szybko i mocno ruszył masą Francuzów na moje dwa korpusy. Rychło zmuszony byłem zaangażować moje rezerwy. Po początkowych walkach w centrum, działania szybko przeniosły się na skrzydła. Na przemian atakowaliśmy i kontratakowaliśmy, trup gęsto padał. Moje prawe skrzydło mężnie stawało, jednak napór przeciwnika, wspartego La Garde, rósł. Moje wojska w końcu zostały w tamtym rejonie rozbite. Na szczęście była to ostatnia, 9 tura. Na lewym skrzydle po serii walk defensywnych, śmiałym kontratakiem znacznie zdezorganizowałem michałowych Francuzów. Już „witałem się z gąską”,licząc na rozbicie przeciwnika, jednak nadzwyczajnym wysiłkiem Michał zdołał dotrwać do nadejścia korpusu Lobau. Potem Gwardia uderzyła w centrum i moi Prusacy zrobili „recule”. Okazało się jednak, że tak mężnie stawałem, iż Michał odniósł jedynie marginalne zwycięstwo (wynik historyczny to taktyczne zwycięstwo – byłem lepszy od Bluchera 🙂 ).

Gra bardzo szybka, ciekawa, pełna emocji, z bardzo prostymi zasadami, ale nie pozbawiona chromu. Michał miał przygotowane scenariusze i mapy do wszystkich starć kampanii belgijskiej. Gra wygląda na przygotowaną w zasadzie do przedstawienia szerszemu gronu odbiorców. Jest nieskomplikowana, wiec powinna stanowić zachętę dla początkujących. Nie powinna również być zbyt droga (Ligny to jakieś 100 żetonów jednostek). Mam nadzieję, że Michał zabierze prototyp do Muszyny i zaprezentuje innym osobom. Oby wyrazili podobną opinię jak ja 🙂